Τάσος Αθανασιάς «ακορντεόν και λαϊκό τραγούδι»

Τάσος Αθανασιάς «ακορντεόν και λαϊκό τραγούδι»
-το ακορντεόν στην ελληνική μουσική-

Δεύτερη Πέμπτη, 12 Νοεμβρίου, αφιερωμένη στο ακορντεόν ως σολιστικό όργανο της λαϊκής ορχήστρας, στο «Πέραν, το καφέ αμάν της πόλης», στις 22.30΄, με ένα πρόγραμμα που επιμελήθηκε ο γνωστός ακορντεονίστας Τάσος Αθανασιάς και περιλαμβάνει σολιστικά κομμάτια δεξιοτεχνών του οργάνου όπως ο Κώστας Σταματάκης, ο Λάζαρος Κουλαξίζης και ο Γιώργος Κουλαξίζης, αλλά και τραγούδια λαϊκών συνθετών (π.χ. Μάρκος Βαμβακάρης, Βασίλης Τσιτσάνης, Μανώλης Χιώτης, Άκης Πάνου, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Μητσάκης, Σταύρος Τζουανάκος, Απόστολος Καλδάρας κ.ά.), στα οποία το ακορντεόν έχει σημαντική παρουσία. Με τους: Ανατολή Μαργιόλα-τραγούδι, Βασίλη Κορακάκη-μπουζούκι, Γιώργο Φουντούκο-κιθάρα και Νίκο Γύρα-κιθάρα. Φιλική συμμετοχή: Σοφία Παπάζογλου – Γεράσιμος Ανδρεάτος.
Ο Τάσος Αθανασιάς γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ασχολείται με τη μουσική και το ακκορντεόν από την ηλικία των δέκα ετών. Είναι απόφοιτος του Μουσικού Γυμνασίου – Λυκείου Ιλίου και του Ωδείου «Έκφραση» στο κλασσικό ακορντεόν. Έχει συνεργαστεί με τον Δημήτρη Μητροπάνο, τη Γιώτα Νέγκα, τον Γεράσιμο Ανδρεάτο, την Μελίνα Κανά, τον Παναγιώτη Λάλεζα κ.ά

«Το ακορντεόν στην ελληνική μουσική» είναι η παρουσίαση από σύγχρονους σολίστες του ακορντεόν, μιας σειράς διαφορετικών προγραμμάτων ο καθένας, με κοινό σημείο αναφοράς τη «θέση» του οργάνου στην ορχήστρα. Δηλαδή, προγράμματα επικεντρωμένα σε μουσικές και τραγούδια όπου το κυρίαρχο σολιστικό όργανο της λαϊκής ορχήστρας θα είναι το ακορντεόν, όπως τότε, την περίοδο 1920-1932, που το μπουζούκι εξέλειπε σαν κυρίαρχο σολιστικό όργανο της λαϊκής ορχήστρας και πρωταγωνιστούσαν, κυρίως, το βιολί, το μαντολίνο και η αρμόνικα, που μεσουρανούσε επί 30 χρόνια ως λαϊκό όργανο στην Ελλάδα, πριν αντικατασταθεί από το ακορντεόν. Πρόκειται για μια ιδέα του δεξιοτένη του ακορντεόν και συνθέτη Ηρακλή Βαβάτσικα, που αγκαλιάστηκε από το «Πέραν» και βασίζεται στη μελέτη του σχετικά με τη «θέση» της αρμόνικας στη μουσική της περιόδου 1920-1932 και, ιδιαίτερα, στον προπολεμικό μουσικό Αντώνη Αμιράλη, ή αλλιώς «Παπατζή».
Ο Αντώνης Αμιράλης γεννήθηκε το 1896 στο Κορδελιό της Σμύρνης και ήταν συνθέτης, στιχουργός και ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες δεξιοτέχνες της αρμόνικας, ο οποίος είναι άγνωστος στον κόσμο. Είχε ηχογραφήσει 68 ορχηστρικά κομμάτια, εκ των οποίων τα 25 είναι γνωστά, ενώ τα υπόλοιπα βρίσκονται σε χέρια συλλεκτών. Ήταν μουσικός μιας εποχής που οι συνθέτες με τους οργανοπαίχτες, τους στιχουργούς, τους τραγουδιστές είναι όλοι ένα, όταν το δημοτικό τραγούδι μεταλλάσσεται στην πρώτη του –καταγεγραμμένη, τουλάχιστον- ρεμπέτικη μορφή. Αυτή η εποχή ουσιαστικά «εκπαιδεύει» την επόμενη γενιά του ρεμπέτικου, που όλοι γνωρίζουμε και έχει περάσει πια στο DNA μας, τον Μάρκο, τον Τσιτσάνη κτλ. Οι νέοι μουσικοί που ήρθαν από τη Σμύρνη έδωσαν την αισθητική πλευρά αυτής της μουσικής. Η συγκεκριμένη μελέτη του Ηρακλή Βαβάτσικα αποσκοπεί στην ανάδειξη ενός ρεπερτορίου, το οποίο ήταν κρυμμένο σε συρτάρια συλλεκτών.
Αφιερωμένες -και αφοσιωμένες- βραδιές, λοιπόν, στην, παρεξηγημένα χαμένη στο χρόνο, αρμόνικα και την τεχνική του μουσικού θρύλου και βιρτουόζου Αμιράλη, ο οποίος μπόρεσε να περικλείσει, αλλά και να αναπτύξει τα κυρίαρχα μουσικά μοτίβα της εποχής εκείνης και να δημιουργήσει, ταυτόχρονα, έναν δικό του κώδικα παιξίματος στα κουμπιά του, εκφράζοντας με ένα συναρπαστικό τρόπο τη μουσική της εποχής του.

Είσοδος: 4 ευρώ/άτομο.
Πληροφορίες-Κρατήσεις: 210-25.33.896