Το παιδικό τραύμα επηρεάζει την ανάπτυξη του εγκεφάλου διαταράσσοντας τα νευρωνικά δίκτυα που εμπλέκονται στην αυτοσυγκέντρωση και την επίλυση προβλημάτων. Αυτό αποκαλύπτει η μεγαλύτερη μελέτη του εγκεφάλου για το παιδικό τραύμα που πραγματοποίησαν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Έσσεξ στη Βρετανία.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την τεχνητή νοημοσύνη προκειμένου να επανεξετάσουν εκατοντάδες σαρώσεις του εγκεφάλου ανθρώπων που βίωσαν κακοποίηση και οξύ συναισθηματικό πόνο κατά την παιδική τους ηλικία. Στόχος τους ήταν να εντοπίσουν νέα μοτίβα στα υπάρχοντα δεδομένα.
Η επικεφαλής της μελέτης, Δρ. Μέγκαν Κλαμπούντε, κλινική παιδοψυχολόγος και λέκτορας ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Έσσεξ, δήλωσε στο BBC ότι τα ευρήματα θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη μιας νέας θεραπείας για την αναστροφή των επιπτώσεων των παιδικών τραυμάτων.
«Επί του παρόντος, οι επιστημονικά τεκμηριωμένες θεραπείες για το παιδικό τραύμα επικεντρώνονται κυρίως στην αντιμετώπιση των αρνητικών σκέψεων και την αποφυγή του εναύσματος του τραύματος. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της θεραπείας. Ωστόσο, η μελέτη μας αποκάλυψε ότι αντιμετωπίζουμε μόνο ένα μέρος του προβλήματος. Ακόμα και αν ένα παιδί δεν σκέφτεται τις τραυματικές του εμπειρίες, ο εγκέφαλός του θα συνεχίσει να τις επεξεργάζεται. Αυτό επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται και αισθάνεται κανείς για τον εσωτερικό του κόσμο και επηρεάζει επίσης την ικανότητα ενσυναίσθησης και δημιουργίας σχέσεων» εξήγησε.
Τι έδειξε η μελέτη
Η ερευνήτρια εξέτασε 14 μελέτες που αφορούσαν περισσότερα από 580 παιδιά. Η ομάδα της επανεξέτασε εκατοντάδες σαρώσεις λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου (fMRI) ανθρώπων που βίωσαν κακοποίηση και οξύ συναισθηματικό πόνο κατά την παιδική τους ηλικία. Αυτή η διαδικασία αναδεικνύει τη ροή του αίματος σε διάφορα κέντρα, δείχνοντας τη νευρολογική δραστηριότητα. Οι ερευνητές εντόπισαν μια αξιοσημείωτη διαφορά στο δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας (DMN) και στα κεντρικά εκτελεστικά δίκτυα (CEN)-δύο μεγάλης κλίμακας εγκεφαλικά συστήματα- των παιδιών που έχουν βιώσει τραύμα. Το DMN και η οπίσθια νησίδα εμπλέκονται στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το σώμα τους, τον εαυτό τους και τους εσωτερικούς τους προβληματισμούς.
Νέες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι το DMN παίζει σημαντικό ρόλο στα περισσότερα προβλήματα ψυχικής υγείας και μπορεί να επηρεάζεται από την εμπειρία παιδικού τραύματος. Το CEN είναι επίσης πιο ενεργό σε αυτά τα παιδιά, πράγμα που σημαίνει ότι τα άτομα με ιστορικό τραύματος τείνουν να αναβιώνουν τις τρομακτικές εμπειρίες τους αργότερα στη ζωή τους.
Η Βάλερι ήταν 16 ετών όταν υπέστη ακρωτηριασμό γυναικείων γεννητικών οργάνων (ΑΓΓΟ) στη Νιγηρία.
«Πριν καν το καταλάβω, ήμουν στο πάτωμα. Κάποιος καθόταν στο στήθος μου και με ακρωτηρίασαν. Ήταν η αρχή ενός τραύματος ζωής για μένα. Έχω υποφέρει χρόνια από σωματικό και συναισθηματικό πόνο και ντροπή» πρόσθεσε.
Η Βάλερι πάντα αναρωτιόταν γιατί αντιδρούσε σε καταστάσεις διαφορετικά από τους άλλους ανθρώπους και είπε ότι αυτή η μελέτη ήταν «σαν να κέρδισε το τζακ ποτ».
Η Κάρι, η οποία κακοποιήθηκε σεξουαλικά ως παιδί, πάλευε χρόνια με τις σχέσεις και πάντα αναρωτιόταν γιατί έτυχε σε εκείνη.
«Τώρα ξέρω ότι δεν έφταιγα εγώ» είπε.
Η Κάρι και η Βάλερι είναι μέλη των Essex Trauma Ambassadors, μιας ομάδας που βοηθά επιζώντες και διαμορφώνει τις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης.
Η ερευνήτρια διαπίστωσε πως οι επιζώντες, ακόμη και αν δεν είχαν εμφανή συμπτώματα διαταραχής μετατραυματικού στρες, εξακολουθούσαν να επηρεάζονται από το τραυματικό γεγονός που είχαν βιώσει.
«Τώρα φαίνεται ότι οι τρέχουσες θεραπείες χάνουν ένα σημαντικό μέρος του παζλ», είπε η Κλαμπούντε.
«Πρέπει επίσης να εξετάσουν πώς το τραύμα επηρεάζει το σώμα, την αίσθηση του εαυτού και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Αυτή η μελέτη δίνει ελπίδα γιατί οι σωστές θεραπείες μπορούν να βοηθήσουν στην αναστροφή αυτής της επανασύνδεσης του εγκεφάλου» κατέληξε η ερευνήτρια.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Biological Psychiatry Cognitive Neuroscience and Neuroimaging.
ΠΗΓΗ: BBC
www.ertnews.gr
