Οι πρωταγωνιστές της ταινίας «Οι Αντίπαλοι» συμμετείχαν σε συνέντευξη τύπου στο Los Angeles για να παρουσιάσουν την ταινία . Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, ο Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος ήταν εκεί.
Η Ζεντάγια είπε στην συνέντευξη ότι: Πιστεύω ότι εκείνη την εποχή ακόμα έκανα γυρίσματα για τη σειρά «Euphoria» … είναι πραγματικά δύσκολο όταν δουλεύω να μου αποσπάσεις την προσοχή σε κάτι άλλο εκτός από το να επικεντρωθώ σε αυτό που θα κάνω την επόμενη μέρα στο σετ. Κάναμε μια ανοιχτή ανάγνωση του σεναρίου στο σπίτι του ατζέντη μου. Aυτή τη στιγμή ερωτεύτηκα το σενάριο. Ήταν πανέξυπνο. Στη συνέχεια, αισθάνθηκα νευρικότητα γιατί ήταν πολύ περίπλοκοι οι χαρακτήρες. Νομίζω ότι αυτό δεν μου επέτρεπε να κατηγοριοποιήσω ακόμα και το είδος της ταινίας. Αναγνώριζα το χιούμορ, αλλά δεν θα έλεγα κωμωδία. Υπήρχε επίσης δράμα, αλλά δεν θα έλεγα ότι ήταν μια δραματική ταινία. Είχε και Τένις, αλλά δεν ήταν πάλι μια αθλητική ταινία. Πιστεύω λοιπόν ότι το πρώτο μου συναίσθημα περιελάμβανε τρόμο αλλά με κάτι πολύ όμορφο… σχεδόν συναρπαστικό. Και ήταν ένας χαρακτήρας πολύ πρωτότυπος, σα να μην τον είχα ξαναδεί. Και με κατατρόμαξε. Μου προκάλεσε ερωτηματικά “ίσως πρέπει να τον προσεγγίσω κάνοντας αυτό» (γέλιο). Με ένα δημιουργικό τρόπο ήθελα να είμαι στην υπηρεσία των χαρακτήρων της απίστευτης ομάδας μας εδώ, και να βοηθήσω με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσα να βοηθήσω, να συνδημιουργήσω ακολουθωντας τις οδηγίες του Λούκα. Ήθελα καιρό να συνεργαστώ μαζί του σε κάτι ανάλογο καθώς ήταν όνειρο ζωής διότι ήμουν τόσο μεγάλη θαυμάστρια της δουλειάς του για τόσο καιρό. Και είχαμε συναντηθεί μια φορά σε ένα δείπνο στην Ιταλία και ήταν τόσο ευγενικός και τόσο γλυκός μαζί μου. Με βοήθησε μάλιστα να παραγγείλω κάτι χορτοφαγικό γιατί δεν μιλούσα Ιταλικά. Και, τον αγάπησα αμέσως. Όμως ήλπιζα να δουλέψω μαζί του με κάποια ιδιότητα. Έτσι, όταν έλαβα το σενάριο το βρήκα μαγικό. Και καθίσαμε, και μιλήσαμε σε ένα zoom call. Και μου εξήγησε αμέσως το είδος της ταινίας που θέλαμε να δημιουργήσουμε. Κατάλαβε αυτούς τους χαρακτήρες σε τόσο βάθος που, αστειευόμασταν, ότι ήξερε ακόμα και το είδος της λοσιόν που θα χρησιμοποιούσαν πριν πέσουν για ύπνο. Αυτές οι μικρές λεπτομέρειες με έκαναν να πω, «Θεέ μου, ξέρει πολύ καλά την ηρωίδα μου». Και είχε το ίδιο ένστικτο για πολλούς χαρακτήρες. Έτσι δεν άργησα να συμφωνήσω να παίξω στην ταινία «Οι Αντίπαλοι».
Ο Mike Faist δήλωσε στην συνέντευξη ότι: Ήμουν σπίτι στο Οχάιο και είναι πραγματικά δύσκολο για την ομάδα μου, να με κάνει να διαβάσω οτιδήποτε. Ο ατζέντης μου όμως μου τηλεφώνησε και επέμεινε: «Μάικ, πρέπει να διαβάσεις αυτό το σενάριο».Και ήμουν σαν, «Εντάξει, καλά, θα το κάνω γιατί ακούγεται σοβαρό». Έτσι το διάβασα. Και τότε μια φωνή μέσα μου είπε «Γαμώτο, μισώ όταν άλλοι άνθρωποι έχουν δίκιο». Κάπως έτσι, συναντήθηκα με τον Λούκα. Γνωριστήκαμε. Κουβεντιάσαμε. Και μετά με «πέταξαν» στο Λονδίνο για να συναντηθούμε και να γυρίσουμε ένα δοκιμαστικό. Και θυμάμαι όταν τελείωσε αυτό, αισθανόμουν σαν να πήγε φρικτά λάθος. Και σκέφτηκα, «Εντάξει, μάλλον δεν την πήρα τη δουλειά». Και τότε ο Λούκα μου τηλεφώνησε, και είπε, «Μάικ, Πού είσαι; Έλα να φάμε μαζί». Αν θυμάμαι καλά καθίσαμε και φάγαμε μεσημεριανό. Και απλά κουβεντιάσαμε λίγο περισσότερο και γνωριστήκαμε. Αλλά το πράγμα που θυμάμαι πολύ έντονα ήταν ότι ήθελα πραγματικά πολύ να κάνω αυτή την ταινία, γιατί εκτός από το πολύ καλό σενάριο και την υπέροχη ομάδα, ήξερα ότι το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν τέχνη, και σε αυτό ήθελα να εστιάσω. Και αυτό που κράτησα από τη συνάντηση ήταν το αίσθημα αυτού του τεχνίτη που έχει πέσει με τα μούτρα και με πολύ αγάπη στην τέχνη του και προσπαθεί απεγνωσμένα να επιστρέψει σε αυτό το μέρος που υπάρχει αγνότητα. Αυτό το μέρος του χαρακτήρα είχε, όπως λέει και ο Τζος «ροή» όπου απλά συμβαίνει η υπέρβαση. Είναι αυτό που εργάζεσαι για την τέχνη σου, και αγαπάς πραγματικά τη διαδικασία της δουλειάς. Όσοι συνεργαστήκαμε στην ταινία πάντα προσπαθούμε να έχουμε συνεργασίες που βγάζουν κάτι από εμάς και που μας κάνουν να νιώθουμε υποχρεωμένοι να δημιουργήσουμε κάτι πιο προσωπικό και να το επιδιώξουμε στο μέγιστο βαθμό που μπορούμε. Αυτό το αίσθημα ζωντάνεψε μέσα μου όταν διάβασα τον χαρακτήρα στο σενάριο. Και είχα βαθύτατη κατανόηση αφού αισθάνθηκα πολύ τυχερός που ήμουν μέρος αυτού του πρότζεκτ. Μετά όμως και εγώ είχα αυτό το αίσθημα φόβου που αναδύεται μέσα μας, αλλά αυτό είναι ένας πολύ καλός δείκτης για για να κάνω ένα βήμα μπροστά.
Ο Josh O’connor σχολίασε: Αυτό που με έκανε να πω ναι ήταν ο Luca και ο Zendaya. Τότε ο Mike δεν είχε συμφωνήσει ακόμα αλλά αν τελικά έλεγε και αυτός «ναι», ήξερα πως θα ήταν στα υπέρ της ταινίας. Επίσης γνώριζα τον Λούκα από παλιότερα, κάποια χρόνια πριν και από τότε υπήρχε επιθυμία να κάνουμε κάποια δουλειά μαζί. Μου έδωσε να διαβάσω ο ατζέντης μου ένα σενάριο. Ο Λούκα μου ζήτησε να το κάνω, αλλά σκέφτηκα ότι ήταν κάπως πέρα από τις δυνατότητές μου. Κατάλαβα ότι αυτός ο χαρακτήρας ήταν πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, τόσο εξωστρεφής, τόσο άνετος με την πάρτη του, παρόλο που έχει φόβους και ανασφάλειες. Ζει τη ζωή στο έπακρο και αποδέχεται με ευκολία τα ελαττώματά του. Και όλα αυτά ολοκληρώνουν την προσωπικότητά του. Ο Λούκα κατάλαβε τον προβληματισμό μου και τον δέχτηκε και με έκανε να νιώσω άνετα. Και υπήρχε μια διαδικασία, μόλις αρχίσαμε να προετοιμαζόμαστε όπου έπρεπε να εκφράσουμε αυτά τα πράγματα. Δεν μου ταίριαζε να κρύβομαι γιατί και ο χαρακτήρας μου δεν κρύβεται καθόλου. Έτσι, όλα αυτά τα πράγματα συνέβαλαν στο να πω το ναι αλλά δεν υπήρχε καμία αμφιβολία στην πραγματικότητα. Ξέρεις, είναι μεγάλη τιμή και προνόμιο να δουλεύεις με τέτοιους ανθρώπους. Και έτσι, το «Ναι» μου ήταν άμε
Ο Μάικ Φάιστ πρόσθεσε : Είχαμε έξι εβδομάδες πριν από την έναρξη των γυρισμάτων για πρόβες. Όταν φτάσαμε στη Βοστώνη, είχαμε έξι εβδομάδες προπόνησης και πρόβας με τον Λούκα, τον Τζάστιν και την Έιμι. Αυτό μας έδωσε χρόνο για να γνωριστούμε. Με τον Τζος ρίχναμε και πολύ περπάτημα, πηγαίναμε στο πάρκο. Περπατούσαμε γύρω από την πόλη και κάναμε προπονήσεις. Ακόμα και οι μετακινήσεις μας την εποχή των γυρισμάτων μας βοήθησαν να επικοινωνήσουμε πιο ουσιαστικά. Περάσαμε τόσο πολύ χρόνο μαζί. Και μαζί με τις πρόβες είχαμε μάθει ο ένας το κείμενο του άλλου. Έτσι μπορέσαμε να έρθουμε κοντά όπως και οι αθλητές σε έναν αγώνα τένις. Ως ηθοποιός, όταν σου δίνεται η ευκαιρία να δουλέψεις με έναν άλλο καταπληκτικό ηθοποιό όπως ο Τζος, με τόσο δυνατά ένστικτα και συγκεκριμένες επιλογές, αυτό εξάπτει τον ανταγωνισμό σου. Και νομίζω ότι και οι δύο καταλάβαμε αυτούς τους χαρακτήρες αρκετά καλά. Καταλάβαμε τους ρόλους που έπρεπε να παίξουμε ο ένας για τον άλλον. Και μας έδωσε το είδος της ελευθερίας στο χώρο να παίζουμε και να έχουμε επιλογές. Και ο Λούκα ήταν πραγματικά σπουδαίος καθώς μας έδινε πολλές ιδέες και σαφή καθοδήγησή για το τί πρέπει να βγάλουμε. Και νομίζω ότι οι τρεις μας, απλά γνωρίζαμε ενστικτωδώς σε ποια κατεύθυνση θέλαμε να πάει η ιστορία.
www.ertnews.gr
